همه ی این چند شب و چند روزِ اخیر را نخوابیده ام، فکر میکنم و به هیچ کجا نمی رسم، زیر چشمانم گود افتاده، کتاب هایم را بهم ریخته ام، دنبال کتابی می گردم که اسمش یادم نمی آید اما میدانم داشتمش و هرچه می گردم پیدایش نمی کنم، می خواهم به هیچ چیزی فکر نکنم، خودم را الکی مشغول می کنم اما بی فایده ست، خیره به تلویزیون نشسته ام و به او فکر می کنم، حرف هایش را توی ذهنم مرور می کنم و می گویم فقط یک دوست داشتن ِ ساده است، یک چیزی مثل ِ رفاقت، اما چرا با همه ی آدمهایی که میشناسم فرق دارد، جنس ِ دوست داشتنش، نگاهی که پنهان نمی کند و حرف هایی مثل ِ آب ِ روان، همه ی این چند شب و روز ِ اخیر را در یک حجم ِ پر از ابهام گذرانده ام، پر از چرا، پر از اگر اشتباه کنم ! اما من که اشتباه نمی کنم، می خواهم یک نفر را گوشه ای گیر بیاورم و همه چیز را برایش مو به مو بگویم، همه ی حسی که دارم، همه ی حرف هایی که زده ام، همه ی حرف هایی که زده است، حسی که دوستش دارم، حس ِ غریبی که انگار آشناست، همه را برایش بگویم و آب ِ پاکی را بریزد روی دستم، برای اولین بار خودم برای خودم کافی نیستم، خودم نمی توانم سر از احوالم در بیاورم، به او فکر می کنم و لبخند میزنم، به چشم هایش فکر می کنم و پیش خودم می گویم چشم هایش چقدر روشن است، از پنجره اتاق آسمان را می بینم، روشنی ِ روز را می بینم که سلانه سلانه سر بالایی را هن و هن کنان بالا می آید و دست به کمر گرفته و شب را در سرازیری ِ وحشت هُل میدهد برای مردمان ِ پشت ِ دیوارهایمان، همیشه گفته ام هوا که روشن شود، شب که جایش را به روز بدهد همه چیز فرقِ می کند، احساس ِ آدم ها، همه ی حجم ِ عمیق ِ خواستنی که اول شب روی دلشان سنگینی می کند و حتی نگاهشان به زندگی، و حالا روز شده است و حجم ِ عمیق هنوز روی دلم سنگینی می کند . یک نفر باید باشد مرا از این ورطه ی هولناک بیرون بکشد . حرف هایمان را بخواند و بگوید دیوانه ها شما که دُچار شده اید . دوستش داری و دوستت دارد و خیالم را راحت کند .
+ چه تنهاست اگر که ماهی کوچک دچار آبی ِ بیکران دریا باشد .
و دُچار یعنی عاشق
سکانس دویست و سیزدهُم - اَمان از مردی که لالایی بخواند
ی ,نمی ,کنم ,یک ,شب ,فکر ,همه ی ,می کنم ,کنم و ,حرف هایی ,پر از
درباره این سایت